ਉੱਡਣਾ ਸਿੱਖ ਮਿਲਖਾ ਸਿੰਘ ਦਰਅਸਲ ਇੱਕ ਫੌਜੀ ਅਤੇ ਅਥਲੀਟ ਤੋਂ ਵੀ ਵੱਡੀ ਸ਼ਖ਼ਸੀਅਤ ਬਣੇ ਹੋਏ ਸਨ, ਜਿਸ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਉਦੋਂ ਹੋਇਆ ਜਦੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸ਼ਨੀਵਾਰ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਦੇ ਸੈਕਟਰ 25 ਦੇ ਸ਼ਮਸ਼ਾਨਘਾਟ ਵਿੱਚ ਪੂਰੇ ਰਾਜਕੀ ਸਨਮਾਨਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਅੰਤਿਮ ਸਸਕਾਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ, ਉਦੋਂ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਦਿਆਂ ਹੰਝੂ ਸਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਮਿਲਖਾ ਦਾ ਨਾ ਤਾਂ ਖੂਨ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਸੀ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਰੋਜ ਦਾ ਮਿਲਣਾ. ਦੇਸ਼ ਦੀ ਵੰਡ ਵੇਲੇ 1947 ਦੀ ਹਿੰਸਾ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਗੁਆਉਣ ਵਾਲੇ ਇਸ ਸਿਪਾਹੀ ਦੇ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪਦਮ ਸ਼੍ਰੀ ਮਿਲਖਾ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਸਾਰੇ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਯਾਦ ਕੀਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਅਜਿਹਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਦੂਰ ਰਹਿੰਦਿਆਂ ਵੀ ਤੋਲਾਂ ਦੇ ਦਿਲਾਂ ਵਿਚ ਵਸਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਪ੍ਰੇਰਣਾ ਦਾ ਸਰੋਤ ਬਣੇ ਹੋਏ ਸਨ. ਇਸਦੀ ਇੱਕ ਹੋਰ ਮਿਸਾਲ ਲਖਨਊ ਦੇ ਐਕਸਿਲਿਆ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਬੰਧਕ ਅਤੇ ਮੁਲਾਜ਼ਮਾਂ ਦੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਪ੍ਰਤੀ ਸ਼ਰਧਾ ਹੈ, ਜਿੱਥੇ ਇਸ ਓਲੰਪੀਅਨ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਦੇ ਨਿਸ਼ਾਨ ਬਹੁਤ ਹੀ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਸਹੇਜੇ ਗਏ ਹਨ.
ਇੱਥੇ 16 ਦਸੰਬਰ 2018 ਨੂੰ ਸਕੂਲ ਦੇ ਸਾਲਾਨਾ ਸਮਾਗਮ ਵਿੱਚ ਮੁੱਖ ਮਹਿਮਾਨ ਵਜੋਂ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਏ ਮਿਲਖਾ ਸਿੰਘ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਦੇ ਨਿਸ਼ਾਨ ਲਏ ਗਏ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਅਨਮੋਲ ਖਜ਼ਾਨੇ ਵਾਂਗ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ ਹੈ ਜੋ ਸਤਿਕਾਰਯੋਗ ਹੈ. ਸ਼ਨੀਵਾਰ ਨੂੰ ਜਦੋਂ ਉੱਡਣਾ ਸਿੱਖ ਮਿਲਖਾ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਨ ਲਈ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਸ਼ਰਧਾਂਜਲੀ ਸਭਾ ਕੀਤੀ ਗਈ ਤਾਂ ਫ੍ਰੇਮ ਵਿੱਚ ਪੈਰਾਂ ਦੀ ਛਾਪ ਵੀ ਮਿਲਖਾ ਦੀ ਫੋਟੋ ਦੇ ਨਾਲ ਸੀ. ਸ਼ਰਧਾਂਜਲੀ ਦਿੰਦਿਆਂ ਸਮੇਂ ਸਕੂਲ ਦੇ ਨਿਰਦੇਸ਼ਕ ਅਸ਼ੀਸ਼ ਪਾਠਕ, ਸ਼ਾਲਿਨੀ ਪਾਠਕ ਅਤੇ ਪ੍ਰਿੰਸੀਪਲ ਸੋਨੀਆ ਵਰਧਨ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਯਾਦਾਂ ਕਿਸੇ ਫਿਲਮ ਵਾਂਗ ਘੁੰਮ ਰਹੀਆਂ ਸਨ. ਉਸ ਦਿਨ ਮਿਲਖਾ ਸਿੰਘ ਨੇ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਨਾਮ ਨਾਲ ਬਣੇ ਅਥਲੈਟਿਕ ਟ੍ਰੈਕ ਦਾ ਉਦਘਾਟਨ ਵੀ ਕੀਤਾ ਸੀ.
ਇਸ ਸਮਾਗਮ ਵਿੱਚ ਹਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਮਿਲਖਾ ਸਿੰਘ ਦੇ ਕਹੇ ਗਏ ਸ਼ਬਦ ਯਾਦ ਆ ਰਹੇ ਸਨ, ਜੋ ਮਿਲਖਾ ਸਿੰਘ ਨੇ ਇਸ ਸਮਾਰੋਹ ਦੌਰਾਨ ਆਪਣੇ ਭਾਸ਼ਣ ਵਿੱਚ ਕਹੇ ਸਨ – ਅਸੀਂ ਸਦਾ ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਰਹਾਂਗੇ. ਸਾਨੂੰ ਕੁਝ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਸਦਾ ਲਈ ਕਾਇਮ ਰਹੇ.
ਫਲਾਇੰਗ ਸਿੱਖ ਮਿਲਖਾ ਸਿੰਘ ਦੀ ਯਾਦ ਵਿੱਚ ਦੋ ਮਿੰਟ ਦਾ ਮੌਨ ਧਾਰਿਆ ਗਿਆ. ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਮਿਲਖਾ ਸਿੰਘ ਅਤੇ ਉਸ ਦੀ ਪਤਨੀ ਦੇ ਦੇਹਾਂਤ ਨਾਲ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਹੋਏ ਨਿੱਜੀ ਨੁਕਸਾਨ ਨੂੰ ਸਹਿਣ ਲਈ ਅਰਦਾਸ ਕੀਤੀ ਗਈ. ਸਕੂਲ ਦੇ ਜਨਰਲ ਮੈਨੇਜਰ ਸ਼ੇਖਰ ਵਾਰਸ਼ਣੇ ਅਤੇ ਸਲਾਹਕਾਰ ਪ੍ਰਵੀਨ ਪਾਂਡੇ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਸਕੂਲ ਸਟਾਫ ਵੀ ਇੱਥੇ ਮੌਜੂਦ ਸੀ.
